Staś Tarkowski jest czternastoletnim Polakiem wychowanym w Port-Saidzie. Przyjaźnił się z małą Nel, która była córką przyjaciela pana Tarkowskiego.
Chłopiec był większy i silniejszy od swoich rówieśników. Jego jasne włosy i niebieski oczy kontrastowały z opaloną twarzą. Staś zadziwiał swoją odwagą i miłością do Nel. W środku nocy wyruszył do obozu Lindego, aby zdobyć chininę dla przyjaciółki. Wyróżnił się swoim sprytem i pomysłowością, która niejednokrotnie ratowała im życie. Bohater był uczciwy i prawdomówny. Odmówił Mahdiemu, gdy ten proponował mu wiarę w Allacha wiedząc, że nie spodoba mu się to.
Miał także jedną wadę. Był zarozumiały i pogardliwie mówił o ośmiu latach swojej towarzyszki. Był także ofiarny i opiekuńczy. Nie zawahał się oddać daktyle zarobione ciężką pracą, podczas gdy sam jadł jedzenie dla wielbłądów. Stać Tarkowski był lubiany przez wszystkich i szybko się uczył. W wieku czternastu lat był jednym z najlepszych pływaków w Port-Saidzie, co nie mało znaczyło, gdyż murzyni pływają jak ryby. Tata chłopca był inżynierem i spotykał się z ludźmi mówiącymi w różnych językach. Czternastolatek często pomagał mu w pracy ucząc się przy tym języków, jakim się porozumiewali Np. ki-swahili, a pan Tarkowski troszczył się, aby jego syn znał ojczysty język polski.
Uważam, że Staś jest bohaterem, którego powinno się naśladować. Przetrwał ciężką podróż, w której niejeden dorosły człowiek by zginął. Tę postać należy szanować także za ogromną miłość do Nel, dla której wiele razy narażał życie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz